Pod koniec XVIII w. odkryli je miłośnicy folkloru.
Jej romantyczna forma wyróżnia się śpiewnością wiersza, nastrojowością, tajemniczością
niejasno zarysowanych zdarzeń z interwencją złowrogich sił nadzmysłowych.
ludowość (obecność ludu – mieszkańców wsi, symbolika ludowa),
obecność postaci fantastycznych (nimf, rusałek, duchów),
przysłowia ludowe, złote myśli, które kształtują moralnie ludzi,
przyroda jako żywy bohater,
język stylizowany na język ludowy (elementy mowy potocznej i gwary),
cały tekst ma charakter zwykłej, ludowej opowieści,
autor (utożsamiony z narratorem) solidaryzuje się z ludem (mieszkańcy wsi),
synkretyzm rodzajowy – utwór łączy w sobie elementy epiki, liryki i dramatu.